De reis

2 februari was het zo ver ik ging vertrekken naar Budapest Hongarije, om 8uur was ik vooral peinzend aan het rondlopen of ik toch echt niet iets vergeten was. Uit plek overschot toch maar een extra jas mee genomen.
Kelly zou haar vriend Ray hier in Boxtel op het station zetten en daarna meteen door rijden naar mij, alleen stonden ze in de file bij Den Bosch. Wat mij extra tijd gaf de juiste kaart eindelijk op de tomtom te zetten.
Kelly was zoals altijd toch weer verdwaald in Boxtel waardoor Roel en ik Kelly ergens bij ons station op moesten halen.
Thuis aangekomen gingen de koffers er wonder wel in en kon het afscheid beginnen (met Snibbel wel te verstaan). Nadat ik ons gezinnetje en Roel de nodige knuffels en kussen had gegeven vertrok de roden Ford Fiesta voor 6 maanden uit de Lierenbout.

In de auto:
Eindelijk Nederland uit… Ok toen moesten volgens iedereen inclusief de ANWB toch echt meteen op de befaamde snelweg De 3 komen…. Na op de 67, 1 en de 58 te hebben gereden hadden we eigenlijk zoiets van, tja dan niet hé. Maar toen openbaarde de weg zich in 4 rijbanen met borden met een 3 erboven, toch weer gelukt.
Onze auto was wel zo zwaar geladen dat bij heuvel op de kilometer teller spontaan achteruitging lopen, met een diepte punt van 40km per uur op de snelweg. Bij deze sorry aan alle snelle Duitsers en boze busjes.

Om 3uur waren Kelly en ik er zeker van toch München al gepasseerd waren en we al richting Lintz gingen waar we wouden overnachten. Toch maar even vragen bij een benzinestation, en we waren nog niet misschien in de buurt. Half 7 waren we in Passau (1km van de Oostenrijkse grens) wat 100km zoiets van Lintz afligt. Beetje rond gereden, hotel bord gezien, naar binnen gegaan, prijd aangehoord en akkoord gegaan! Lekker makkelijk en een super hotelletje met lekker ontbijt heerlijke bedden en onze auto stond veilig.. En dat voor nog geen 50euro pp.

Volgende dag rond half 10, vooruit 10uur aangereden. Alles verliep soepel en we kwamen rond half 4in Budapest aan, toen moesten we meteen naar het gebouw waar we onze sleutel moesten halen. Naar wat nare weg afzettingen en een slecht advies van mij om over een tram baan te gaan kwamen we dan toch bij het gebouw. Ik zal de details van onze speurtocht naar het kantoor besparen (wat een hel) aangekomen in een kamertje van 2 bij 5 scheen ons vrouwtje met de sleutel weg te zijn. Na wat wachten kwam ze dan toch en konden we naar ons appartement. Waar het licht en de verwarming het niet deed.

Maar met het idee dat er een Mac Donalds en een subway van 24/7 op loop afstand zit en onze ligging toch echt wel super is kunnen we ons hier zeker thuis gaan voelen.